nieogarnięte myśli zamknięte w celi umysłu.

Dzisiaj znowu go widziałam, dokładnie jak wchodził do szkoły. Niby taki luzak nic go nie obchodzi, ale ten uśmiech. Uśmiech to ma czarujący. Tak dużo bym dała żeby wiedział co czuję i żeby czuł to samo. Gdyby tylko wiedział jakie dreszcze przechodzą mnie gdy odbieram mu piłkę na lekcji wychowania fizycznego. Gdyby tylko to wszystko wiedział. Patrzyłam na nasze zdjęcie zrobione znienacka przez moją koleżankę. Ja-taka niska przytulona do niego-wysokiego i przystojnego mężczyzny, ale nie tak zwyczajnie przytulona to miało być odbieranie piłki, lecz skorzystam z każdej okazji aby go dotknąć. Jest taki niesamowity. Wiem co większość z was myśli 'kolejna świruska zabujała się w chłopaku, a nawet nie wie co on czuje.' tak zgadzam się z tymi osobami jestem świruską bo zwariowałam na jego punkcie. czasami lepiej byłoby się przyznać do swoich uczuć, ale ja jestem inna nie umiem przełamać tego strachu,kóry we mnie ciąży, ale dzisiaj gdy spojrzeliśmy sobie w oczy miałam ochotę powiedzieć mu wszystko bez żadnego owijania w bawełnę. Nie radzę sobie już z tym, nie umiem żyć z myślą że on MOŻE coś do mnie czuje, lub MOŻE czuje coś do innej. Pierwszy raz się do tego przyznam, nie radzę sobie. Ale koniec już o tym. Właśnie przed chwilą dowiedziałam się że mój wujek leży w szpitalu ze złamaną nogą i wczoraj w szpitalu dostał zawał. I od jakiegoś czasu mam dziwne uciski w sercu. Z dnia na dzień coraz bardziej boję się chodzić spać. To chyba tyle na dzisiaj. Kocham was, dziękuje że przy mnie jesteście i mogę z wami popisać na gadu,formspringu i wgl jesteście najlepsi. Dziękuje<3